مرا چه به ازدحام وحشت و ترس؟ من به انتشار گل سرخ اینجا آمده ام.
مرا چه به فریاد حسرت و کینه و بغض؟ من به جستجوی جوانه ای خاک را پس زده ام.
مرا چه به آنکه مردم این سرزمین چه میکارند؟ من همیشه از دستانشان نان گرم گرفته ام.
نه به دنبال راز گل سرخ ام اینجا، که در پی فهمیدن بخشیدن های خاموش و خنده های بلندم.
دیماه نود و هفت
No comments:
Post a Comment