اولین شرط لازم زندگی‌ کردن رویا

هر آنچه انجام دادنش مرا به ترس و تردید وابدارد نمی‌تواند رویای من باشد

رویای انسان تنها چیزیست که در جهت رسیدن به آن انسان را به صورت غریزی پروایی نیست. بی‌ پروایی، نه شرط کافی‌ که اولین شرط 

لازم زندگی‌ کردن رویا است

آنگاه که پرنده به قفس نشست

آنگاه که پرنده به قفس نشست، شاید پس از مدتی‌ عادت کند به نرده‌های رنگی‌ و آواز بخواند اما ! با درد رویای پروازش چه خواهد کرد؟ 
شاید دل خوش کند به مردمی که به تماشا نشسته اندش اما ! با درد تجسم آبی‌ آسمانش چه خواهد کرد؟

سکوت و اندیشیدن

هر آن زمان معاشرتی است با کسی‌، سکوت و اندیشیدن کمک می‌کند که افراد بی‌ پروا تر شوند و بیشتر از عمق وجودشان بیان کنند، حال آنکه اولین کلام در تعارض با آنها، انسانها را در گفتگو محتاط می‌کند. هر آنچه بیشتر کسی‌ از درونش را عریان کند، بهتر می‌توان دید و 

شناخت حقیقت وجودش را و این راهی‌ است به شناخت دنیای اعجاب انگیز انسانها

تنها بایستی حتی در شنیدن هم صادق بود

دانستن منش شاگردی

آموختن و دانستن منش شاگردی کردن، اولین و مهمترین مهارتی است که هر آنکس که سودای رشد کردن به سر دارد بایستی بیاموزد. 

هر آنجایی که امکان آموختن داشته باشم، فارغ از آنچه هستم تنها سکوت می‌کنم و می‌شنوم به امید آموختن بیشتر
مادامی که توان سکوت کردن و شاگردی نداشته باشیم، مصداق این سخنیم که : هرگز نخورد آب زمینی‌ که بلند است.

 خود شاگردی کردن و سکوت ابتدای راه بزرگی‌ و استادی است